Waarom het loslaten van spullen meer ruimte geeft dan je denkt
Wat je allemaal met je meedraagt zonder dat je het merkt.
Misschien herken je het wel: je staat altijd aan, je zorgt voor iedereen, je hoofd zit vol en zonder dat je het doorhebt, sleep je van alles met je mee. Niet alleen in je hoofd, maar ook letterlijk: spullen.
Spullen die je ooit hebt bewaard. Omdat ze iets betekenden. Omdat je dacht: die zijn voor later. En zonder dat je het merkt, vullen ze je kasten, je zolder en geloof het of niet, je hoofd.
Spullen vol herinneringen of toch ballast?
Een tekening van je kind voor moederdag, een zwemdiploma, een oud kaartje van een vriendin. Je bewaart het, want wat als je het wegdoet? Ben je dan ook de herinnering kwijt? Het voelt vertrouwd en veilig. Alsof je iets belangrijks vasthoudt. Maar intussen voel je ook iets anders: onrust.
Alsof je geen ruimte hebt. Niet in huis, niet in je hoofd en al helemaal niet voor jezelf.
Ik bewaarde het voor later, maar niemand zit erop te wachten
Ik had dozen vol. Alles netjes bewaard. Voor later. Voor de kinderen.
Totdat ik ze vroeg of ze het wilden hebben. Hun reactie? “Wat moet ik daarmee?”
Dat deed pijn. Echt pijn. De tranen kwamen, want ik had het bewaard met liefde. Vanuit een verlangen om vast te houden. Misschien wel bang om het te vergeten. Maar zij hebben dat verleden niet nodig. Ze leven nu. En eigenlijk… wil ik dat ook.
Weggooien voelt als verliezen maar ook geeft het vrijheid
Toen ik het weggaf, wegbracht, weggooide, voelde het alsof ik mijn herinneringen kwijt zou raken. Alsof ik iets waardevols wegdeed. Maar weet je wat er gebeurde?
Er kwam ruimte. Letterlijk en figuurlijk. Ruimte in mijn huis, ruimte in mijn hoofd, ruimte in mijn hart.
Ik voelde: ik hoef niks meer vast te houden. Want wat echt belangrijk is, zit niet in een doos. Het zit in mij.
Herinneringen zitten niet in spullen, ze zitten in jou
Als ik het me ooit niet meer herinner? Dan is dat oké. Want dan is er geen gemis, alleen ruimte voor wat nu belangrijk is. Ruimte om te ademen, om te voelen, om mezelf te zijn.
Ik bewaar niets meer voor later, maar ik kies voor nu
Vanaf nu bewaar ik niets meer voor ooit. Ik wil leven in het nu. Ruimte maken voor mezelf, voor rust en voor helderheid. Niet vastzitten in spullen, maar leven vanuit wie ik werkelijk ben.
Van opgeruimd huis naar innerlijke ruimte
Ik dacht altijd dat ik een opgeruimd huis had. Alles netjes, niets lag in de weg. Maar toen ik echt ging kijken, ontdekte ik hoeveel ik eigenlijk bewaard had. En hoeveel onzichtbare ballast dat gaf, voor mijn systeem, mijn hoofd en mijn energie. Opruimen is niet alleen iets wat je doet in huis. Het is ook iets wat je in jezelf voelt.
Hoe meer ik losliet, hoe meer ruimte ik krijg. Voor mezelf, voor rust en voor wie ik ben.
Ben jij toe aan ruimte in je hoofd en in je leven?
Laten we samen kijken wat jij mag loslaten om weer ruimte te kunnen krijgen.
